Two horns and a bass

Year: 2008
Featuring
Ray Anderson-Han Bennink-Frank Möbus-Ernst Glerum-Harmen Fraanje-Michiel Braam-Eric Vloeimans-Wiro Mahieu-Paul van Kemenade Quintet

Reviews

The Wire ( UK ): Van Kemenade with his slightly raw, honey-and pepper sound which lends itself to both outside and more conventional repertory performance. An essential lyric player. Exquisite.

 

Jazzman ( FR ): * * * * * (choc de mars 2009) Duos, trios, quintet et un “all star” (sur le DVD en bonus) d’un des plus brillants saxophonistes européens au jour d’aujourd’hui. Un total bonheur de jazz. De vraies compositions rappelant des classiques des fifties .Pour autant, le traitement est celui d’un saxophonist alto actuel dont le son évoque autant Cannonball que John Zorn. Un classicism plongeant ses raciness chez Benny Carter ou Johnny Hodges et qui aurait entendu Ornette comme Rudresh Mahanthappa.

 

Cadence (USA): Alto saxophonist Paul Van Kemenade begins his session, Two Horns and a Bass, with a display of gorgeous sound. He has the kind of tone that could carry an entire album of ballads. But he’s not inclined to limit himself. Van Kemenade shows while he can play sweet, echoing even Saint Johnny “Lily Pons” Hodges himself, he can be tart and biting as well. On the closing “In a Sentimental Mood” (a video of the performance is included on the second CD), the saxophonist covers that entire range in a majestic performance. A sighing, crying high-toned spot from Ray Anderson and a spidery guitar solo from Frank Mobus to complement the leader’s spot. It’s a fitting finale to a fine session.

 

Jazzthetik ( BRD ): * * * * Fließenden übergängen von scharf intonierter Attacke, pointierter Verzögerung und wunderbarer sonorer Wendbarkeit bis hin zum leisen Flüstern.Van Kemenade ist der No-nonsense- Mann, der die erforderliche Sensibilität besitzt und die Nuance kennt.

 

Jazzpodium (BRD): Spannender Gedankenaustausch, einer der vielseitigen Saxophonkünstler.

 

Jazzmozaiek (B): Wederom een schitterend album. Van Kemenade heeft iets te vertellen. Deze prachtige miniatuurtjes dragen een heel eigen sfeer en getuigen van een zeer typische Van Kemenade-stijl: een eigen taal en geluid en straight to the point. Een bloedmooie ‘In a sentimental mood.

 

Kwadratuur.be (B): Zondermeer een Van Kemenade-cd met steeds dat typische, sappige geluid.Trio is wondermooi; harmonisch vol, soms verwijzend naar de arrangeerkunsten van Gil Evans.

 

Jazzrytmit (FIN): Hollannin parhaat luomistyössä, mutta tyypillisiä hälyääniä esittää vain Van Kemenade saksofonilla ja lyhyitä jaksoya.

 

Jazzism (NL): * * * * * Van Kemenade verkeert in alle stukken in uitstekende vorm.

 

Volkskrant (NL): * * * * bloedmooi en teder. Intens vet glijdende altsaxsound. Van Kemenade speelt of zijn leven ervan af hangt en tegelijk straalt zijn spel een weldadige rust uit.

 

Parool (NL): * * * * Crème de la crème van de Nederlandse jazzscene; sierlijke, romantische en fonkelende composities van Van Kemenade. Mooi!

 

Jazzflits.nl : Wat een schoonheid!

 

Jazzenzo.nl : Bijzonder album, veelzijdige composities en dito uitvoering.

 

Jazzpress.org (NL): Indrukwekkende cd.

 

De Stem (NL): Prachtige opnamen; Van Kemenade is gewoon verdomd goed.

 

Friesch Dagblad (NL): Voorbeeldig; ‘In a sentimental mood’ is van onvergetelijke schoonheid.

 

NTB (NL): Boeiende instrumentale interacties; mooie bloemlezing! Draaiomjeoren.nl : Van Kemenade is een van die zeldzame altsaxofonisten met een volvet geluid dat ergens tussen Johnny Hodges en Earl Bostic in zit.

 

Jazzmagazine.nl : Iedere toon een eigen gewicht en heldere logica; hij maakt het luisteren tot een lust.

 

Buma magazine : Van Kemenade weet je altijd te raken en bespeelt de altsax naar keuze van diep ronkend naar een subtiel fluitje. Het zit allemaal in zijn bagage.

 

Concert reviews: Two horns and a bass ( dec. 2008/march 2009 )

Brabants Dagblad (NL): Jazzfestival zestiende Stranger than Paranoia start met openbaring. Indrukwekkend. Enkele juweeltjes van stukken. (concert 24 dec. 2008)

 

Jazzpodium.nl : duo met Fraanje, trio met Vloeimans en Mahieu en eigen quintet: parels. Composities die naar adem deden snakken. Bijna onmenselijk mooi van stemming. Verbluffend samenspel Vloeimans en Van Kemenade. Splinternieuwe stukken voor zijn quintet. (24 dec. 2008)

 

Jazzenzo.nl : Spectaculaire opening van het 16 e Stranger than Paranoia festival met mini-concerten van Van Kemenade in verschillende bezettingen: adembenemend ! ( concert 24 dec. 2008)

 

Jazzpodium.nl : Diversiteit als belangrijkste constante. Subliem samenklinkende blazers Van Kemenade en Vloeimans. Mahieu rotsvast. Voorbeeldig trombonewerk van Ray Anderson en intense solo’s van Van Kemenade. (concert 1 maart 2009)