Fouta (Van Kemenade & Freres Guisse) – Foundation Paul van Kemenade

Play

Stop

«Prev

HIDE PLAYLIST

Reviews

NRC (may 2003)

Van Kemenade plus Senegal.

Na zijn vorige Afrikaanse project, getiteld Zvinoshamisai (`Het is een wonder’) kreeg saxofonist Paul van Kemenade de VPRO/Boy Edgarprijs maar ging ook zijn platenmaatschappij failliet. Toen ging het om een samenwerking met drie musici uit Zuid Afrika, bij de cd Fouta, nu uitgebracht in eigen beheer, gaat het om drie broers uit het noorden van Senegal. Twee gitaren, twee stemmen en twee trommels, de laatste bespeeld door de derde broer, voilà Les Frères Guissé. Bij de presentatie van de cd – opgebouwd volgens de vertrouwde opzet: eerst zij, dan wij en dan tezaam – leek de preacher-stijl van Van Kemenade goed combineerbaar met de zang van de broertjes Djiby en Cheikh. Dat was wel op basis van het nodige arrangeurswerk van Van Kemenade en pianist Jeroen van Vliet. Zijzochten het vooral in constructies waarin de deugden van de beide bloedgroepen beurtelings boven kwamen drijven. Met andere woorden: de meerdeligheid van het concert; a, dan b en vervolgens a+b, was met de nodige variaties, terug te horen in bijna alle stukken.

Zo dook er in Van Kemenades stuk Finntasy plotsklaps een passage op waar geen woord Senegalees, aan te pas kwam. Voor bindmiddel in dit stuk zorgde violist Herman van Haaren, de vierde gast van het `nieuwe’ Paul van Kemenade kwintet. Het nieuwe is dat de groep sinds enige tijd een nieuw bandlid heeft: trombonist Louk Boudesteijn ter vervanging van Hans Sparla. Voor een groep die bijna vijftien (!) jaar intact bleef, lijkt dat zoiets als een aardverschuiving. Maar Boudesteijn stond stevig op het podium, misschien zelfs iets te laconiek. Dat de zaak door de robuuste bas van Eric van der Westen en het trefzekere drummen van Pieter Bast blijft staan als een huis is geen verrassing. Evenmin als het feit dat de volle zaal door All the Heyman, een soort blues, nog enthousiaster raakt dan die al is.

Het geheim van Paul van Kemenade (1957) is dat hij bij alles wat hij onderneemt, hoe wild en fantastisch ook, altijd blijft zoeken naar een bindend element. Een euforische hymne, een knallende climax, een eindeloos loom slotaccoord. Beginnen in een Brabants harmonie-orkest blijkt nog niet zo’n slechte leerschool voor het veroveren van de wereld. Na de tournee door ons land wordt het Fouta-project in november herhaald in Senegal waar het vorig jaar begon. (Frans van Leeuwen)