Van Kemenade-Bennink-Takase ‘Kaisei Nari’

Reviews

Cadence jazz magazine (USA) jan-feb-march 2013 review Jazzpodium März 2013 Trio Takase-Bennink-Van Kemenade

The music sounds fresh, the first five tracks have great interplay between Van Kemenade and Takase. Van Kemenade’s alto has a  very boppish feel with a nice full tone. ‘Une couleur differente’ is perhaps the highlight of the cd with vocal group Cappella plus horn section, flamenco guitar, Senegalese drummer, providing a nice mix of bop with a classical influence with world musics added on, with a big boppish finish. An interesting cd. Bernie Koenig

Jazzpodium (Germany) März 2013

‘Schönes Wetter’ heisst ‘Kaisei Nari’. Eine Vorstellung davon verbreitendie drei Musiker Paul van Kemenade, Aki Takase und Han Bennink auf ihre ganz besondere Weise. Aki Takase und Han Bennink haben sich musikalisch ja schon vor einiger Zeit gefunden. Nun ergänzt dieses kreative Duo der höchst einfallsreiche Saxophonist Paul van Kemenade. Und er hat viel zu bieten: Nach 5 Titeln im Trio spilet er dann ohne die beiden die ‘The Jpy’ mit dem Renaisance vocal ensemble Cappella Pratensis. Dann zwei weitere Titel mit einem Quartett, three horns and a bass. Und schliesslich das Vocal Ensemble und das genannte Quartett mit 2 Perkussionisten. Das Trio: Eine Herausforderung zum Mitdenken und –hören, die aber grossen Spass macht. Sehr bildhaft, die Titel. Das ‘Schöne Wetter’ in seiner Fröhlichkeit zeigt, dass van Kemenade weiss, was das ist, zum Beispiel an der holländische Meeresküste. Die drei Musiker spielen auch höchst harmonisch miteinander, als h”tten sie Zeit ihres Lebens nichts anderes getan. Van Kemenade bläst sich wieder die Seele heraus. Selten gibt es einen Saxophonisten, der so gefühlvoll spielt. Und die Klangwelt der beiden anderen überzeugt wie immer. Die folgenden besonderen Besetzungen bieten viele unerwartete Klänge und lassen van Kemenade wieder viel Raum, Seine Ideen zu entfalten, vom 16. Jahrhundert mit dem Renaisance Ensemble bis in die Gegenwart. Paul van Kemenade ist mal wieder gut für eine Überraschung!  Hans-Jürgen von Osterhausen

Downtown Music Gallery (USA) 2012

Kaisei Nari’ is a concept record that features Dutch saxist Paul Van Kemenade playing duos & trios with Aki Takase [piano] and Han Bennink on [drums]; plus Van Kemenade also playing with three horns and Renaissance vocal ensemble. After receiving a five star review in Downbeat last year for his disc ‘Who’s in Charge’, I contacted Mr. Van Kemenade and began stocks his dozen or so discs on the Kemo label. The personnel and approach was different on each of these discs and the music was consistently of high quality. The same can be said for his new disc which is again filled with the odd surprise. The section is the longest (some 28 minutes) and the music is split between Ms. Takase and Mr. Van Kemenade himself. Ms. Takase is a talented pianist and composer who leads several of her own bands. The opening piece, “Cherry” is a lush duo for smokey sax and elegant piano, most sublime. The title track has that wonderful ICP-like quirkiness of being inside and outside simultaneously, recalling Fats Waller, a favorite of Ms. Takase. Throughout these duo or trio pieces Van Kemenade’s tone on alto sax is superb, warm, relaxed and with a pinch of pepper to give it some spice. Ms. Takase also sounds like a wonderful jazz pianist who knows her history and Mr. Bennink on brushes also adds some sparkle and rhythmic effervescence. In the next section Mr. Van Kemenade plays some lovely, haunting sax based on some prayer-like music from the 1400’s and backed by a fine Renaissance vocal choir. This is followed by two pieces for three horns (flugel, trombone & alto sax) and bass. Both pieces feature Paul’s superb alto saling over the top of the rich harmonies below. For the final piece, Kemenade adds the choir, a Flamenco guitarist and a Senegalese percussionist to the three horns and bass. It is indeed an excellent combination of cultures and works perfectly to bring this enchanting disc to a great close. (Bruce Lee Gallanter)

Jazzflits.nl nr 179 28 may 2012

Altsaxofonist Paul van Kemenade is een veelzijdig musicus. Zo vulde hij de laatste jaren cd’s met Afrikaans getint werk, Europese jazz en renaissancezang. Hij maakte platen met zijn eigen Quintet, zijn Internationale Quintet, in duo’s en het Metropole Orkest. Bindende elementen in al die producties zijn Van Kemenade’s lyrische alt en improvisatie. Op ‘Kaisei Nari’ staan weer diverse groepen. De hoeksteen van de cd vormt een trio dat Van Kemenade vormde met pianiste Aki Takase en slagwerker Han Bennink. Ze namen vijf boeiende stukken in een zowel contemplatieve als uitbundige sfeer op. In de formatie Three Horns and a Bass wordt de altsaxofonist geflankeerd door Angelo Verploegen (bugel), Louk Boudesteijn (trombone) en Wiro Mahieu (bas). In deze groep paart Van Kemenade uitgeschreven stukken aan beweeglijkheid. De bugel en de trombone leggen een prachtig warme basis voor zijn kronkelende alt. De bas is als een bijna moederlijke, onopvallend geleidend hand op de achtergrond. Dat hoor je vooral in ‘Mex’. In ‘Lullaby for a Petulant Guy’ krijg je eerst een collectieve improvisatie van dit kwartet, waarna de altist in een afsluitende zin nog even aan het kregelige joch vertelt waar het eigenlijk op staat: en nou slapen hoor! Voor het slotstuk ‘Une couleur differente’ heeft Van Kemenade zijn favoriete compositie ‘Freeze’ van een nieuw arrangement voorzien. Voor de uitvoering heeft hij Three Horns and a Bass, percussionist Serigne Gueye, flamencogitarist El Periquin en het Renaissancekwartet Cappella Pratensis opgetrommeld. Opnieuw is het een prachtige suite geworden. In een heel andere kleur dan in eerdere uitvoeringen. Paul van Kemenade levert werk af dat ver boven de middelmaat uitsteekt. Ook op deze cd weer. Hessel Fluitman

De nieuwste cd van saxofonist Paul van Kemenade lijkt een debuutplaat van zijn nieuwe trio met Han Bennink (drums) en Aki Takase (piano), maar dat beslaat slechts de helft van het album. Op deel twee onder andere het Renaissance vocal ensemble Cappella Pratensis, flamencogitarist El Periquin en fraaie ronde blaaskoren van zijn Three Horns and a Bass.
Zoiets kun je verwachten bij Van Kemenade, die zijn grote projectenaantal graag uittest in zijn laboratorium: jazzpodium Paradox op thuisbasis Tilburg. Het trio blijkt een schot in de roos. De gevarieerde composities, van lichtelijk zoet tot fel gespeelde swing-improvisaties, klinken opvallend geolied. Spannend is de los gespeelde duobenadering van composities. In welke bezetting Van Kemenade ook speelt, centraal staat zijn geluid. Niet veel jazzmuzikanten kunnen met zo’n sterk karakter zulke, veelomvattende muziek maken.(Recensie door Tim Sprangers, gepubliceerd op 06-06-2012)

 Draaiomjeoren 7.6.12

Het prachtig ingetogen gespeelde ‘Cherry’ – een compositie van pianiste Aki Takase – is de verpletterende opening van Paul van Kemenade’s meeste recente cd, ‘Kasei Nari’. Hij kan inmiddels gerekend worden tot één van de beste altsaxofonisten van de lage landen. Zijn speelwijze is eigentijds en zeer inventief, zonder de historie – de blues en hardbop – te verloochenen. Daarbij produceert hij een fraai, vol en warm geluid op de altsax.
In een vijftal nummers musiceert hij op deze cd in duo- en triobezetting met twee meesterlijke improvisatoren: de reeds genoemde Aki Takase en ‘werelddrummer’ – op slechts een snaredrum – Han Bennink. Het levert zeer boeiende, kwalitatieve en intense impro-muziek op. Evenals op Van Kemenade’s vorige cd , ‘Close enough’, die – mind you – in het Amerikaanse jazztijdschrift DownBeat de hoogste waardering (5 sterren) kreeg, presenteert hij hier diverse bezettingen: zijn vaste groep Three Horns And A Bass en een gelegenheidscombinatie met het renaissance-vocaal ensemble Cappella Pratensis.
In de formatie Three Horns And A Bass worden Van Kemenade’s harmonieuze, speelse en ritmische composities haarzuiver en strak uitgevoerd, met sterke collectieve improvisaties. De altsaxofonist soleert wederom magistraal met souplesse en overtuigingskracht. De afsluiter van de cd – ‘Une Couleur Différente’ – is een latincompositie van Van Kemenade met Three Horns And A Bass, Cappella Pratensis, flamencogitarist El Periquin en percussionist Serigne Gueye. Een sprankelende, funky solo van Van Kemenade en swingende renaissance-vocalen maken er een feestje van. Het kan niet mis, ‘Kaisei Nari’ zal de vijf sterren in DownBeat weer halen. Van mij krijgt dit album een 10 met een griffel.
 (Jacques Los, 7.6.12)

Jazzenzo june 20 2012

Het hele Paul van Kemenadeconcept verpakt in één compositie. Daarmee het ultieme voorbeeld van de enorme evolutie die de musicus Van Kemenade heeft doorgemaakt. Ontwikkeling die heeft geresulteerd in een uitgerijpt vakmanschap dat alleen aan de grootsten in de jazz is voorbehouden. Zo kun je het stuk ‘Une couleur differente’ omschrijven dat de nieuwste Van Kemenade-cd ‘Kaisei Nari’ afsluit. Het is niet geheel toevallig dat ‘Une couleur differente’ het slotstuk van de cd vormt. Want hier komen vrijwel alle elementen van het album samen: blazersensemble Three horns and a bass, Renaissancegezelschap Cappella Pratensis, flamencogitarist El Periquin en percussionist Serigne Gueye; musici met wie altsaxofonist en componist Paul van Kemenade sinds zo’n twee jaar een nieuwe weg is ingeslagen. En dan zijn er nog pianiste Aki Takase en slagwerker Han Bennink, die wel niet opereren in voornoemd slotstuk, maar een wezenlijke bijdrage leveren aan dit opmerkelijke album.
Opmerkelijk, omdat ‘Kaisei Nari’ Paul van Kemenade’s vorige album ‘Close Enough’ – dat het gezaghebbende Amerikaanse muziektijdschrift DownBeat mondiaal tot de beste albums van 2011 uitriep – rechtstreeks naar de kroon steekt. ‘Kom op DownBeat’, zou je daarom zeggen, ‘herhaal die benoeming met ‘Kaisei Nari’ dit jaar nog maar eens’.
Negen stukken die elkaar in een logische, steeds klimmende reeks opvolgen maken van ‘Kasei Nari’ een ijzersterke cd. De eerste vijf zijn voorbehouden aan Han Bennink, Aki Takase en Paul van Kemenade die elkaar in duo’s en trio’s treffen. Schitterend is de tweespraak ‘For A.T.’ die de Paul van Kemenade schreef voor de pianiste en waarin beiden tot hogeschoolstaaltjes van improvisatiekunst komen.
De rest van de cd wordt gevuld met muziek van Capella Pratensis met Paul van Kemenade, met Three horns and a bass en met voornoemde bezetting in het slotnummer. De cd parelt van hoogtepunt naar hoogtepunt, loopt over van lyriek, harmonie en melodie, van vaart en onverwachte wendingen. Zoals in ‘Lullaby for a petulant guy’, waarin halverwege voetstoots zó’n draai aan het thema wordt gegevens, dat er een nieuw nummer binnen het bestaande ontstaat. Typisch Van Kemenade, maar uniek door de manier waarop. Rinus van der Heijden

www.enola.be. (B) 25 june 2012

Met een ondertitel als ‘altoist Paul Van Kemenade in duos and trios with Aki Takase & Han Bennink, Three Horns And A Bass & Cappella Pratensis a.o.’ weet de goede verstaander genoeg. Net als op Close Enough (2010) is de Nederlander er in geslaagd om de meest uiteenlopende bezettingen bij elkaar te brengen. Dan rest enkel de vraag of dat gebeurt met dezelfde impact. Wat een klasseplaat was die Close Enough dan ook. Het begon met een compositie die een vocaal ensemble voor Renaissancemuziek samenbracht met een flamencogitarist, een Senegalese percussionist en een jazzkwartet. Dat het niet alleen wérkte, maar leidde tot een verbluffende prestatie, bevestigde nog maar eens dat Van Kemenade tot de meest creatieve muzikanten en componisten van deze contreien gerekend mag worden. Op Kaisei Nari herhaalt hij het spelen met bezettingen nog eens, met dat verschil dat het er deze keer iets gestroomlijnder aan toegaat. Voor de eerste vijf composities wordt immers enkel gewerkt met Han Bennink en pianiste Aki Takase. De vanuit Berlijn opererende Japanse heeft wel voeling met meer traditionele jazz (wat leidde tot een paar bluesalbums), maar is toch vooral gekend als een vrij explosieve freejazzpianiste, terwijl Van Kemenade’s spel veeleer aan de lyrische kant van het spectrum geplaatst wordt, iets waar z’n verleidelijke, frisse klank op de altsax zeker voor iets tussen zit. Zowel de duostukken als de triostukken overtuigen probleemloos. Opmerkelijk is ook dat Takase-composities “Cherry”, een tedere ballade die evolueert tot een prachtige onderonsje, en “Song For Hope”, dat uitpakt met een onschuldig klinkende, bijna melige melodie, zo toegankelijk klinken, wat dan ook leidt tot bedwelmende resultaten. Tijdens het knoestiger “Eva” gaat de Japanse even loos met ratelend en beukend spel, terwijl Bennink zichzelf kan zijn door te rommelen met marsritmes in het titelnummer. De samenwerking tussen deze drie vindt een mooi evenwicht tussen dartel avontuur en romantische ingetogenheid. Daar mag gerust een vervolg op komen. Het vocale kwartet Cappella Pratensis mag twee keer opduiken: met Van Kemenade in “The Joy”, een korte improvisatie die gebaseerd is op een stuk van Pierre de la Rue (1460-1518) en goed genoeg is om kerken terug te doen vollopen. Ook buiten het Kerstseizoen. Voor afsluiter “Une Couleur Différente” werd de complete bende nog eens verzameld: Cappella Pratensis, de flamencogitarist, de Senegalese percussionist en Three Horns And a Bass. Het klinkt iets conventioneler dan “Fantasy Colours” op Close Enough en mist de weemoed die je daar meteen bij de lurven greep, maar ook nu wordt het niveau van de vingeroefening snel overstegen en vormen de invloeden en stijlen een meeslepend en organisch geheel. Op en top Van Kemenade. “Mex” en “Lullaby For A Petulant Guy”, met Three Horns And A Bass, zijn ten slotte ook weer knappe stukken, waarbij vooral het samenspel in het tweede nummer, vol sputterende, zeurende en zingende effecten van de rond elkaar wentelende muzikanten bijblijven. Rest enkel nog de vraag hoe Kaisei Nari zich verhoudt tot z’n voorganger. Het verrassingseffect is alleszins al minder sterk en het is wat jammer dat er deze keer geen stukken te rapen vallen met Ernst Reijseger, maar Kaisei Nari is opnieuw een opvallend knappe, kleurrijke en diverse plaat geworden, die bovendien maar van één artiest had kunnen komen. En die mag gerust tot de toppers van Nederland gerekend worden. Guy Peters – 25 juni 2012

Trouw (NL) january 2013

Van Kemenade’s trio met de Japanse pianiste Aki Takase en drummer Han Bennink legde prcies de verbinding tussen oude en nieuwe jazz. Hier waren drie muzikanten aan het werk die hun klassiekers kennen en die kennis gebruiken om nieuwe wegen te vinden. Zeker dankzij de flegmentieke presentatie van Bennink oogt en klinkt wat zij gedrieën doen in eerste instantie argeloos, maar uiteindelijk is het jazz van de bovenste plank; avontuurlijk, swingend, intens en vitaal. Het rammelt en het rommelt en het leeft. Mischa Andriessen.

Draai om je oren (NL) december 2012

Trio Takase-Bennink-Van Kemenade een oase van rust en welbehagen. Dit trio heeft het begrip kamerswing een nieuwe inhoud gegeven. Zich baserend op composities van Thelonious Monk en Aki Takase plaatste het combo je op het puntje van je stoel met een soort van stugge, kale swing,voortreffelijk samenspel en uitgewogen solo’s. In de ballad ‘For A.T.’liet Paul van Kemenade horen dat hij thans Neerlands meest lyrisch altsaxofonist is, nu Piet Noordijk niet langer onder ons is. Eddy Determeyer

Jazzenzo.nl. december 2012

Voor de ware klap op de vuurpijl zorgde Paul van Kemenade, met zijn kompanen Aki Takase achter de piano en Han Bennink achter, op, naast en vóór zijn drumstel. De Tilburgse saxofonist, tevens organisator en programmeur van Stranger than Paranoia, ging furieus van start in een compositie van de pianiste, waarin de Albert Aylerinvloeden als rijp fruit aan de boom hingen. Om vervolgens in een Thelonious Monkstuk op weergaloze swing over te schakelen. Paul van Kemenade ziet sinds hij – vele jaren geleden al – zijn blikveld internationaal verruimde, steeds opnieuw kans het maximale uit de door hem gekozen bezettingen te peuren. In dit trio is het niet anders. Het verdiepte en uitgebalanceerde vakmanschap van de drie musici laat met ogenschijnlijk gemak de tijdslijnen van de jazz, in aangename klankvelden aan luisterende oren voorbij trekken. Het levert een betoverende eenheid op, waarin het samenspel in de trio’s en duo’s evenveel aandacht krijgt als in de intrigerende soli. Aki Takase is daarbij van onmisbaar belang. Dolend over het klavier, met verfrissende ademhalingen tussen de noten, tekent zij de grilligheid van het trio voor de anderen uit. Die daarop dankbaar anticiperen. Paul van Kemenade door zijn lyrische basisspel onverhoedse klaroenstoten mee te geven en te goochelen met tempi alsof het walnoten zijn. En Han Bennink door met ogenschijnlijk niet ter zake doende klappen en bombardementen op zijn slagwerk het geheel te ontregelen, maar vooral bij elkaar te houden.

Een tegenstelling in woorden? Wellicht. Maar deze avond was de slagwerker op zijn woestst – een onofficieel Nederlands woord, jazeker, maar wel een dat de nauwelijks te omschrijven speelstijl van deze wonderbaarlijke Nedwerlander het best benadert. Voor de afwisseling speelde hij op een compleet drumstel – de laatste jaren doet hij zijn concerten meestal af met een enkele snaredrum – waarop hij zijn polyritmiek naar duizelingwekkende hoogten voerde. Rinus van der Heijden

Jazzenzo.nl. december 2012

De laatste avond van festival Stranger than Paranoia 2012 werd geopend door het trio van Paul van Kemenade, Aki Takase en Han Bennink. Of het nu kwam doordat de drie al twee avonden eerder in het festival te horten waren geweest, is niet helemaal duidelijk. In dit laatset optreden echter steeg het trio – voorzover dat nog kan – boven zichzelf uit. De improvisaties waren van een loepzuiver gehalte en de manier waarop de daaruit voortkomende ideeën van de een naar de anderen werden doorgegeven, is uniek te noemen. De omschrijving supertrio is niet te veel gezegd. Rinus van der Heijden

Jazzmozaïek (B) 2012/2 june

De reden om deze 2 cd’s samen te voegen verantwoordt zich, omdat Van Kemenade verschillende opnamesessies over de beide cd’s verspreidt, die aldus met mekaar corresponderen en geenszins een compilatie-effect veroorzaken. Integendeel: het zorgt per album voor een breed kleurenpalet. Zo kan de altsaxofonist zijn uiteenlopende projecten illustreren op elkaar opvolgende plaatjes en krijg je een soortvervolgverhaal. Wat zijn de compartimenten? Het kwintet met o.a. Ray Anderson en Han Bennink, Borderhopping, Three Horns and a Bass, duo Ernst Reijseger-Van Kemenade, het Renaissance vocal ensemble Cappella Pratensis, flamenco-gitarist El Periquin, en op de 2de cd in trio met Aki Takase en H. Bennink; alsjeblieft, moet er nog zand zijn? De ongelooflijk nieuwsgierige Van Kemenade componeert en arrangeert spits, is een duvel doet al, en schuift combinaties naast en door elkaar met een grote frisheid. De muziek beschrijven zou hier te veel plaats innemen (spijtig genoeg), maar ze is catchy en intelligent tegelijk, zéér vertellend en draagt een eigen sfeer, die doorloopt, ongeacht de veranderlijke bezettingen. Bovendien lijkt het ons onnodig je aan te tonen welk resultaat de samenwerkingen met zijn muzikale gasten geeft (Reijseger, Takase, en vele anderen). Chris Joris

Jazzquad.ru (RU) 10.07.2012

??????????? ???? ??????, ? ???????? ???? ????????? ?????????, ???????, ???????, ????? ??? ???????. ???? ? ???, ??? ?? ??????? ??????? ?????? ???????? ?????? ????????: Kaisei Nari, ? ?? ?????? ? ???????? ????????? ?????? ??????? ?????? ???, ???????????? ????-???????????? ? ??????????? ????? ??? ????????. ????????, ??? ????? ???? ?????????. ? ???? ????????? ?????????? ???? ?????????? ???????? ????? ??????????? ????????????? ???? ??? ?????, ????? ?? ???????? ? ??? ??????? ??????? ?? ?????? ?????. ?????? ?? ????? ???? ?? ??????????? ????? ??????? ??????????, ? ?????? ??? ??????? ??????????? ????? ??????????, ?? ????????? ?? ???? ? ????? ??????? ? ?????? ??? ????? ???????? ????? ?????? ?????? ?????? ?? – ????? ??? ????????. ???? ??????????? ????????????? ?? ???? ??????????????? ????????, ?? ?????? Kaisei Nari ????? ???????? ? ??????????, ??? ???????????? ???? ??????? ????? ? ????????? ??????? – ?????????. ?????? ????. ? ??????? ??????? ? ?? ??????? ???? ?? ???? ??????????, ??? ????? ?????? ????? ? ???? ? ???????? ?????????? ??? ?????? ? ????? ????????????????? ????? ?????????. ???? ?????? ??????????? ?????????, ? ???????? ?????????? ???????????? ???? ???? ??????????, ?? ?? ??????? ????????? ???????????? ???????????? ????????? ?????????, ? ??????? ??? ??? – ? ??? ????????, ? ??????, ? ??????? ???? ???????? ?????? ???????????? ?????, ??? ????? ??? ????? ? ????? ??????????? ? ??????? ???????????????? ??????. ?? ???? ???? ??? ???????? ??? ??????, ???, ??????? ?????????, – ??? ????????. ?????????? ??????????????? ?????????, ??????, ????????????? ??????, ????? ????????????? ??????? ??????, ???????????? ???? ??? ????????, ?????????? ????, ?????????? ?????????, ????????? ???????? ???????????? ?? ?????? ??????????? ?????????. ????? ?? ?????? ???????? ????? ? ????????? ? ????????? ????????? ????????? ?????? Cappella Pratensis, ??????????????? ?? ???? ????????? ?? ????? ??????????? ?Y ???? ????? ?? ?? ?? ? ??????????, ??? ???????? ???????? ?????? ?????????? ???? ????????? ?????????? ????????? ? ???????. ????? ??? ???????? ???????????? ??? ????? ?? ?????????? ??? ?????? ?????? ???????, Three horns and bass, ??? ? ????????????? ?????????? ??????? ?? ? ??????, ?? ??????????, ?? ??????? ? ???????????? ???????, ?????? ??????????????, ?? ????? ???????? ?????. ?, ???????, ????????? ????? Une couleur différente, ??????? ?????? ????? ???????, ??? ??? ???????? ???? ?????? ? ????????? ??????? ?????? ??????????, ? ?????? ?? ???????????? ??????? Three horns and bass, ? ??? ??? ???????? ??????? ???????? ?????? ??????? ? ??????????? ?????????? ??????? ? ???? ????????? ???????? ? ????????????? ??????????????. ???????? ?????? ????????, ??? ????? ???? ????????, ?????? ???? ??????, ? ?? ????????????? ????-???, ??????, ?? ???? CD, ??? ?????????? ?????????? ??? ???????? ?? ????? ??????? ??????????? ???? ?? ???????????? ??????? ????. ??? ?????, ????? ????, ??? ??? ???????… ? ? ?????????? ????????? ???? ? ???????? ???????. ???? ? ????????? ?????, Kaisei Nari ? ???????? ? ????????? ???????? «???????? ?????????», «???????? ??????». ??? ?, ???????? ????????? ??? ????????????? ????? ??????? ? ??????? ?????????? ????????? ????? ??????????? ?????? Kaisei Nari ?????????! ?????? ???????

VERTALING: Bij het recenseren van dit album ben ik zo vrij geweest de focus te richten op Paul van Kemenade, ik hoop dat je mij zult vergeven Paul. Alhoewel er op de albumhoes alleen staat geschreven Kaisei Nari, heb ik er al wel op gewezen dat de initiator van dit project de Nederlandse altsaxofonist en componist Paul van Kemenade is. Hier is een duidelijke reden voor. Een paar jaar geleden hadden onze vaste lezers de gelegenheid om kennis te maken, toen we over deze beroemde artiest spraken en zijn duet album met pianist Stevko Busch. bij Kaisei Nari hebben we te maken met een veel gevarieerder programma, met meerdere muzikanten. Verschillende soorten muziek en diverse muzikanten maar altijd in combinatie met: Paul van Kemenade. Het album Kaisei Nari oogt als een vernissage waarbij een groot doek en een aantal schetsen worden gepresenteerd. Het grote doek wordt gevuld door een blok van 5 duo en trio stukken met de Japanse pianiste Aki Takase en zijn landgenoot de slagwerker Han Bennink. Als je de lijst van samenwerkingsverbanden bekijkt van deze drie muzikanten krijg je een encyclopedie van de hedendaagse avant-garde jazz. Van Kemenade, Takase en Bennink nemen een belangrijke plaats in bij de elite van de wereld van de geïmproviseerde muziek. Drie van de vijf werken zijn geschreven door Aki Takase en twee door van Kemenade, gevuld met Ragfijne emotionele muziek. De bijna academische technologie van Takase, het geïnspireerde spel van van Kemenade en het verfijnde ritme van Bennink brengen vreugde bij meer dan alleen de fans van avant-garde. Vervolgens horen we de saxofoon van Paul samen met het vocaal ensemble van de oude muziek Capella Pratensis, improviseren op een fragment van de mis van componist Pierre de la Rue uit de 15e eeuw, en we zien dit spirituele thema uitgevoerd door deze ongebruikelijke combinatie van saxofoon en zang. Dan presenteert van Kemenade twee composities uit het repertoire van één van zijn andere projecten Three horns and a bass. Ingewikkelde gesprekken maar met heldere klankpatronen, soms in harmonie, dan één voor één, begeleid door een bas. En tot slot het laatste stuk Une couleur differente, waarbij van Kemenade een vocaal ensemble Capella Pratensis combineert met de bezetting van Three horns and a bass, waarbij deze sonische oproer wordt versterkt door de toevoeging van nog meer contrasterende kleuren in de vorm van een etnische flamenco gitaar en Senegalese percussie. Men kan alleen maar betreuren dat het album minder dan een uur duurt. Het wachten is op een box met bijvoorbeeld drie cd’s waar het gezamenlijke werk van van Kemenade met zo veel verschillende muzikanten beter tot zijn recht zou zijn gekomen. Wie weet, misschien komt dit nog….Tot slot nog een woord over de titel van het album. Als ik het goed begrijp betekent Kaisei Nari in het Japans zoiets als “prettige sfeer”, “mooi weer”. Nou, het album Kaisei Nari biedt veel plezier tijdens het luisteren en bezorgt de liefhebbers van intelligente hedendaagse muziek een goed humeur!  Leonid Auskern

Jazzrytmit.com (FI) 22-06-2012

Tällä uudella toukokuussa ilmestyneellä Kaisei Nari levyllä on erilaisia ja -kokoisia yhtyeitä ja kokoonpanoja kuin “Villilässä porsaita”. On duoa ja trioa vaihtelevissa muodoissa, kolmen torven ja basson yhdistelmä ja neljän hengen Cappella lauluyhtye. Lisäksi on flamenco kitaristi ja senegalilainen perkussionisti yhdistettynä kolmen torven ja basson kanssa. Ainakin näin arvostelumielessä se tuottaa jo melkoisesti työtä, kun yrittää selvittää ja kirjata kuka missäkin välissä soittaa ja laulaa. Yhteisenä nimittäjänä on kuitenkin levyn tuottaja alttosaksofonisti Paul van Kemenade, joka soittaa kaikesta huolimatta jokaisella kappaleella. Hän aloitti musiikillisen uransa kolmetoistavuotiaana, kun hän 1970-luvun puolivälissä ryhtyi opiskelemaan saksofonin soittoa Tilburgissa Hollannissa. Hän eteni huimaa vauhtia ja vain kahden vuoden kuluttua häntä pyydettiin liittymään orkesteriin ja seuraavana vuonna hän oli jo perustamassa ensimmäistä omaa yhtyettään soittaen omia sävellyksiään. Hän soitti myös rivijäsenenä useissa erikokoisissa yhtyeissä. Nykyään hän opettaa usein toistuvasti erilaisissa työpajoissa ja johtaa omaa kansainvälistä kvintettiään, missä on mukana mm. pasunisti Ray Anderson. Hänen soittokumppaneinaan on ollut mm. sellaisia merkittäviä jazzmuusikoita kuin Alexander von Schlippenbach ja Kenny Wheeler. Kaisei Nari levynä on aika merkillinen kokonaisuus, missä musiikki vaihtelee suuresti sen mukaan, minkälainen kokoonpano kulloisellakin kappaleella on Paulin soiton lisäksi takana. Duona soitettu Cherry taipuu yhdessä pianisti Aki Takasen kanssa puhtaasti ja hartaasti, hyvin täyteläisen rauhallisesti tavallaan yhteistä nuottia kaiken aikaa hakien. Nimikkokappaleeseen Kaisei Nari, kaunis ilma, tulee mukaan virvelirummun kanssa kukkoileva Han Bennink, joka alkaakin takoa uudet iloiset ja menevät rytmit.Aki ja Paul ryntäävät hauskasti samaan tahtiin saaden yhdessä aikaan mukavan marssin liikkeelle. Raikas tuulentuiverrus alkaa pyörittää soittoa. Duona esitetty For A.T. palaa takaisin hartaaseen klassisvoittoiseen soitantaan, missä Takasen pianotyöskentely tuntuu olevan pääosassa. Eva soitetaan vuorostaan triona samassa menevässä meiningissä ja triona jatkuu myös Song for hope. Se alkoi ensin hitaan ja tunteellisen balladin tahtiin, mutta loppua kohden soitto alkoi muuttua tiukan improvisoituun reippaaseen runttaukseen. Kemenade taivutti altostaan pitkähkön tahdikkaan runsaan ja särmikkään rosoisen soolon, mutta kuitenkin kauniisti ja soinnukkaasti.Lyhyehkö The Joy yhdessä Cappella Pratensis kuoron kanssa on hengellistä kirkkokuoro veisuuta. Mex yhdessä kahden muun puhaltajan, flyygelitorvea soittavan Angelo Verploegenin ja pasunisti Louk Boudesteijnin, sekä basistina toimivan Wiro Mahieun kanssa, on kuin sotaan lähtisi niitä näitä soitellen. Sitten tarttuu torviin hanakka ilmaisun tarve, kun soittajat siirtyvät seuraavaan. Lullaby for a petulant guy osoittaa, että torvien töräyttely saattaa saada aikaiseksi yllättävän monipolvisen yleisen hässäkän, missä jokainen revittelee ympäriinsä omiaan avantgardismin pyörteissä, löytämättä lopultakaan toisiaan. Hauskasti sinänsä. Lopuksi päädytään taas kuorolaulantaan, Une Couleur Différente. Yhteistä veisuuta täydentävät välillä mukaan tuleva flamenco kitaristi El Periquin kauniin voimallisilla flamenco rytmeillä ja senegalilainen rumputaiteilija Serigne Gueye, joka taputtelee varsin oivallisesti tahtia Three Horns and Bass torvisoittokunnalle ja päästelee vielä lopuksi soolotaputtelun afromeiningillä. Kasei Nari on kokonaisuutenaan aika poikkeuksellinen äänite, monisärmäinen kurkistus erilaisiin musiikillisiin tapoihin ilmaista jazzia omalla ennakkoluulottomalla tavallaan. Osa kappaleista on hyvin hitaita ja sielukkaita osa reipasta laskettelua ja osa hyvää improvisoitua monipuolista vapaata “torvisoittoa”. Mukaan mahtuu hengellistä paatosta veisauksen muodossa, mutta niiden osuus kokonaisuudesta jää varsin mitättömäksi. Tämä on sellaista vaihtoehtomusiikkia, jokaiselle jotakin yhden levyn sisällä. Mikäpä siinä. Parasta mielestäni on kuitenkin johdonmukainen ja selkeä jazzillinen perusilme ja taitava soitto. (JKi)